Ik zal mijn eerste verbinding als radiozendamateur nooit vergeten…
Na het (gelukkig in één keer) slagen voor het radioexamen kreeg ik al snel de felbegeerde brief van het Agentschap Telecom in de bus. De mij toegewezen roepletters bleken PE1PUP te zijn. Daar was ik echt heel erg blij mee. Ik ben namelijk een groot dierenliefhebber (wel van levende dieren, niet van dieren op de barbecue) en mijn eerste echte “call” was niet alleen toepasselijk maar ook nog eens erg gemakkelijk te onthouden.
Ik had al een door mijn Elmer Richard (PA3CGG) uitgeleende 2-meter zendontvanger in mijn bezit. Dus direct een passende antenne en de juiste voeding aangesloten. Met het angstzweet in mijn handen riep ik helemaal in mijn eentje voor de eerste maal CQ met mijn gloednieuwe roepletters. En ik had gelijk beet.
Echter, mijn eerste tegenstation antwoordde met luid lachen. Dat lachen leek wel minuten te duren. En ik zat daar maar te bedenken wat ik toch fout had gedaan. De zenuwen gierden door me heen.
Waarom werd ik uitgelachen? Welke stommiteit had ik nu weer begaan? Zou ik het gesprek wel aan durven gaan?
Toen kwam het verlossende woord. Hij lachte me helemaal niet uit. Hij lachte omdat zijn hond een paar uur eerder een flink nest pups op de wereld had gezet. En toen hij er zeker van was dat alle puppy’s het goed maakten, schakelde hij ter ontspanning zijn twee meter set aan. Daar hoorde hij gelijk mijn eerste CQ met de roepletter suffix PUP. Wat een toeval was dat. Hij kon het dus gewoon niet laten om direct te antwoorden.
Na zijn eerste lachbui hebben we een erg leuk gesprek gehad. Het gaf mij gelijk een goede eerste ervaring met het verbindingen maken. Helaas weet ik zijn roepletters niet meer. Die ben ik in alle stress vergeten te noteren. Maar hij heeft mij een onvergetelijke eerste verbinding als PE1PUP gegeven. En daarvoor wil ik hem graag hartelijk bedanken.
Altijd leuk, zo’n nest puppy’s.
